اهمیت جریان وجه نقد
امروزه سازمانهای اقتصادی برای پیشبرد اهداف خود به شناسایی تک تک عوامل تأثیرگذار بر توسعه آن سازمان می پردازند. یکی از عواملی که میتواند تأثیر بسزایی در دستیابی به اهداف سازمانی داشته باشد، وجه نقد است و عدم برنامه ریزی در رابطه با آن میتواند مشکلات عدیده ای را برای یک واحد اقتصادی به وجود آورد.
گزارشگری مالی باید استفاده کنندگان از صورتهای مالی را قادر به پیش بینی دقیق تر جریان نقدی سازد. این موضوع در چارچوب نظری گزارشگری مالی که تعیین کننده اهداف گزارشگری مالی است به صراحت تائید شده است. در بیانیه مفاهیم حسابداری شماره یک هیات تدوین استانداردهای حسابداری مالی عنوان شده است که “گزارشگری مالی باید به منظور کمک به سرمایه گذاران بالفعل و بالقوه، اعتباردهندگان و دیگر استفاده کنندگان در برآورد مبلغ، زمان و عدم اطمینان دریافتهای آتی، اطلاعاتی را فراهم نماید( هالیسترو همکاران ،۲۰۰۸)[۱].
براساس آنچه که چارچوبهای نظری بر آن تاکید دارند، نمی توان تنها از جریانهای نقدی جاری برای پیش بینی استفاده نمود و به کارگیری اقلام تعهدی در پیش بینی جریانهای نقدی آتی نسبت به زمانی که تنها از جریانهای نقدی جاری استفاده می شود، قابلیت پیش بینی را افزایش می دهد.
با توجه به آنچه که بیان گردید و تاکیدی که چارچوبهای نظری در ارتباط با بکارگیری صورتهای مالی و مفید بودن آن در پیش بینی جریانهای نقدی آتی و مبلغ و زمان این وجوه دارند، میتوان به توجه خاص حرفه حسابداری به این مقوله پی برد.
تاکید چارچوب های نظری بر این است که بکارگیری اقلام تعهدی در پیش بینی جریانهای نقدی آتی نسبت به زمانی که تنها از جریانات نقدی جاری استفاده می شود، قابلیت پیش بینی را افزایش میدهد.بر اساس آنچه که در مفاهیم چارچوبهای نظری بیان شده است جریانهای نقدی به تنهایی نمیتوانند پیش بینی کننده های خوبی باشند.
به منظور بررسی توانایی اقلام صورتهای مالی در پیش بینی جریانهای نقدی، پژوهشهای مختلفی صورت گرفته و نتایج متفاوتی به دست آمده است. که در بخش ادبیات پژوهش به طور مفصل به آنها پرداخته شده است. به عنوان مثال در حالی که پژوهش دچو و همکاران، بارث و همکاران بیانگر برتری سودهای جاری در مقایسه با جریانهای نقدی جاری در پیش بینی جریانهای نقدی آتی است، نتیجه ی پژوهش العطار و حسین عکس این مطلب را نشان داده و بیانگر آن است که جریانهای نقدی جاری در پیش بینی جریانهای نقدی آتی از قابلیت بیشتری برخوردار هستند.
همین امر محققین را بر آن داشت تا در پژوهشی توانایی سود، جریانهای نقدی و اقلام تعهدی (کوتاه مدت و بلند مدت) را در پیش بینی جریانهای نقدی آتی مورد بررسی قرار داده و به معرفی مدلهای کارآمد برای پیش بینی جریانهای نقدی کمک نمایند.
تاکید مفاهیم نظری بر قابلیت اقلام تعهدی در پیش بینی جریانهای نقدی
حسابداری تعهدی جزئی از گزارشگری مالی می باشد که می تواند به استفاده کنندگان اطلاعات مالی در پیش بینی های جریان وجوه نقد کمک کند. “ارزیابی توان ایجاد وجه نقد از طریق تمرکز بر وضعیت مالی، عملکرد مالی و جریانهای نقدی واحد تجاری و استفاده از آنها در پیش بینی جریانهای نقدی مورد انتظار و سنجش انعطاف پذیری مالی، تسهیل می گردد. ” (سازمان حسابرسی۱۳۸۱)
همچنین هیئت استانداردهای حسابداری مالی(FASB) برای تأکید بر این موضوع بیان نموده است که”اطلاعات درباره سود شرکت براساس حسابداری تعهدی عموماً شاخص بهتری از توانایی جاری و مداوم شرکت در خلق جریان نقد نسبت به اطلاعات محدود شده به دریافتها و پرداختهای نقد فراهم می آورد(فاسب، ۱۹۷۸)[۲].
این موضوع بر تأکید FASB در رابطه با بکارگیری حسابداری تعهدی دلالت دارد. همچنین با توجه به بند بالا، FASB باور دارد در پیش بینی جریانهای نقدی آتی، سود نسبت به دریافتها و پرداختهای آتی شاخص مطلوب تری است. به این ترتیب پیش بینی جریانهای نقدی زمینه ساز انجام تحقیقات گسترده ای شده است به گونه ای که تعداد زیادی از محققان، رابطه میان اجزاء سود و معیارهای انعطاف پذیری آتی را مورد بررسی قرار داده اند، که در بخش های بعد به صورت کامل در رابطه با تحقیقات آنها بحث خواهد شد. ولی آنچه که از تحقیقات بر می آید آن است که با توجه به حجم نمونه و روش شناسی بکار رفته در هر تحقیق پاسخ های متفاوتی در رابطه با قدرت پیش بینی کنندگی اقلام تعهدی ارائه شده است.
تأکید چارچوب های نظری بر این است که بکارگیری اقلام تعهدی در پیش بینی جریانهای نقدی آتی نسبت به زمانی که تنها از جریانهای نقدی جاری استفاده می شود، قابلیت پیش بینی را افزایش می دهد. بر اساس آنچه که چارچوب های نظری بر آن تاکید دارند نمی توان تنها از جریانهای نقدی جاری برای پیش بینی استفاده نمود.
[۱]-Hollister, et al, 2008
[۲]-FASB, 1978
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند